تعیین تنوع ژنتیک انگورهای استان های فارس و خراسان با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره

نشانگرهای ریزماهواره به علت محتوای اطلاعات چند شکل بالا و خصوصیات مطلوب دیگر، به عنوان نشانگرهای برتر در مطالعات ژنتیک و اصلاحی مانند بررسی تنوع ژنتیکی گیاهان بکار گرفته می شوند. در این تحقیق از نشانگرهای ریزماهواره جهت ارزیابی تشابهات ژنوتیپی، تنوع ژنتیکی و گروه بندی 72 رقم انگور متعلق به استان های فارس و خراسان همراه با 18 رقم اروپایی استفاده شد. مجموعاً 94 آلل در 90 رقم با میانگین 8/7 آلل و 4/4 آلل مؤثر برای 12 مکان ssr شناسایی شدند. مقادیر محتوای اطلاعات چند شکل برای این نشانگرها از 4172/0 تا 8982/0 متغیر بود. متوسط هتروزیگوسیتی مورد انتظار و مشاهده شده در 90 رقم مورد مطالعه به ترتیب 7426/0 و 546/0 بودند. در تمام مکان ها به استثنای vvmd21 هتروزیگوسیتی مورد انتظار بالاتر از هتروزیگوسیتی مشاهده شده بود که احتمالاً می تواند ناشی از وقوع آلل خنثی در این مکان های ژنی باشد. مقایسه داده های آللی بین جمعیت های اروپا، فارس و خراسان سطوح مشابهی از تنوع ژنتیکی را در همه جمعیت ها نمایان ساخت. میانگین تعداد آلل ها به ازای هر جمعیت 6 (اروپا) تا 41/6 (خراسان) متغیر بود. مقایسه پارامترهای جمعیت تشابه بیشتری را بین ارقام فارس و خراسان نسبت به ارقام اروپایی نشان داد. تجزیه خوشه ای با ضریب تشابه ژاکارد و استفاده از روش upgma، ارقام را به 8 گروه اصلی تقسیم کرد که در این گروه بندی بیش از 90 درصد ارقام اروپا در کنار یکدیگر قرار گرفتند که نتایج تجزیه به مؤلفه های اصلی نیز این گروه بندی را تأیید کرد.